داستان پابهپای تاریخ آمده است و تاریخ بهواسطۀ روایت داستانیست واقعی. چه بسیار راویان تاریخ که با نگارش حقایق و وقایع زمانۀ خود به خلق داستانهایی جاودان پرداختهاند، روایتهایی شنیدنی که کارشان ثبت حقیقت و ضبط واقعیت بوده؛ خواجه ابوالفضل بیهقی راوی قصۀ بر دار کردن حسنک وزیر «فصلی نبشت در ابتدای این حالِ بر دار کردن این مرد» و میرزا جعفرخان حقایقنگار خورموجی در حقایقالأخبار نوشت از حقیقتِ خبری که کسی نمینوشت، داستانی در حق امیرکبیر وزیر
احمد محمود سال ۱۳۷۱ بر آن شد تا گزیدهای از داستانهای کوتاهش را گردآوری و چاپ کند، نتیجه تجربههایش در نوشتن، از میان «داستانهایی که بین سالهای ۱۳۳۸ تا ۱۳۵۲ در مطبوعات، منتخبات و یا مجموعه داستانها چاپ شده است»، و به پیروی از الگوی ذهنیاش بیستوسه داستان از حدود پنجاه، شصت داستان کوتاهی را که نوشته ردیف میکند؛ از مسافر تا تبخال