یکی از جنجالیترین نویسندههای قرن بیستم، ویلیام اس. باروز (۱۹۹۷-۱۹۱۴) است که آثارش تاثیر شگرفی بر فرهنگ عامه آمریکایی گذاشت. مهمترین جنجال زندگی باروز، رویآوردن به مواد مخدر بود که در تمامی زندگی و آثارش تاثیر گذاشت. او در گفتوگوی پیشِرو هم از آن دوران میگوید و تاثیر مخربِ مواد مخدر بر زندگیاش. جنجال بعدی باروز، کُشتن همسرش بود: او لیوانی را روی سر همسرش میگذارد و شلیک میکند، اما تیرش، نه به لیوان که به سر همسرش میخورد
برنارد مالامود (۱۹۸۶-۱۹۱۴) از مهمترین نویسندههای آمریکا است که پس از مرگش جایزهای نیز از سوی بنیاد قلم فاکنر به او اختصاص داده شد؛ جایزهای به نام پنمالامود که از سال ۱۹۸۸ آغاز به کار کرد و در اولین و دومین دوره خود به جان آپدایک و سال بلو و بعدها به جویس کرولاوتس، توبیاس ولف، شرمن الکسی و آلیس مونرو اهدا شد
برخی نویسندهها هستند که تنها با یک کتاب جاودانه میشوند. ایتالو اسووو (۱۹۲۸-۱۸۶۱) با شاهکارش «وجدان زنو» یکی از این نویسندهها است. کتابی که پس از انتشار مورد ستایش جیمز جویس قرار گرفت و طی سالهای بعد مورد ستایش منتقدان و نشریات بسیار. جیمز وود آن را «تفسیری جدید و فوقالعاده از یک کتاب اصیل و خارقالعاده» توصیف میکند و آندره تریو آن را «شاهکاری که در طول یک قرن احتمال دارد فقط پنج یا شش اثر مثل آن خلق شود.»
مارگارت اتوود در «سرگذشت ندیمه» به داستانی در آیندهای نزدیک میپردازد. جامعهای کابوسوار: زنانی که شدیدا تحت کنترلاند، نه میتوانند بروند سر کار و نه پولی داشته باشند و به طبقات مشخصی دستهبندی میشوند: همسران عفیف بیبچه، مارتاهای خدمتکار و ندیمههای مولد که بچههایشان را به همسرانی که «از نظر اخلاقی شایستهاند» میسپارند. داستان از زبان آفرد روایت میشود که یعنی: متعلق به خاندان فِرِد؛ فرمانده خانه.