فیلم «بیهمهچیز» بیش از هر چیز گواهی است بر این مدعا که وقتی مواد لازم برای ساخت یک فیلم خوب، از قوام کافی برخوردار باشد و به درستی ترکیب شود، نتیجهاش فیلمی ارزشمند و قابل دفاع خواهد بود.
برگزیدگان جشنواره سی و هشتم فیلم فجر عصر امروز (22 بهمن ماه) معرفی می شوند و جشنواره عملا به کار خود پایان میدهد، اما برای اهالی رسانه، هرسال یک روز زودتر عصر 21 بهمن همزمان با اعلام کاندیداهای رشته های مختلف جشنواره از سوی هیئت داوران، جشنواره به کار خود پایان میدهد.
ازمزایای نگه داشتن فیلمهای مطرح برای روزهای آخر جشنواره این است که مخاطبان را تا آخرین سانسهای جشنواره امیدوار نگه میدارد که شاید برخی از آن فیلمهای شاخصی که تماشایش خستگی این روزها را از تن به در کرده و مارا امیدوار میکند که خیلی هم وقتمان را هدر نداده ایم، در میان همین فیلمهای آخر جشنواره باشند
جشنواره امسال یکی از پرحاشیهترین جشنواره های سالهای اخیر بود، اگر همیشه این فیلمها و سازندگانشان و به قولی حوادث درون متنی سینمای ایران حاشیه های اصلی را تشکیل می داد، این بار حاشیه ها ربطی به خود سینما نداشت.
امسال بخش مسابقه سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر بیست و دو فیلم با مضامین وداستانهای متفاوت را به نمایش میگذارد. بیست و دو فیلم با رویکرد ونگاه متفاوت که قرار است ویترین سینمای سال آینده را طراحی کنند. در گزارش پیش رو نگاهی داشتیم به قصههایی که این فیلمها برای مخاطبان جشنواره تعریف میکنند.
جدیدترین ساخته علیرضا رئیسیان با عنوان «مردی بدون سایه» با اقتباسی آزاد از حکایت زن پارسای عطار نیشابوری در الهینامه ساخته شده است.علیرضا رئیسیان از کارگردانان ایرانی است که در خلق آثارش اهتمام ویژهای به ادبیات و اقتباس از آثار ادبی دارد. مثلا فیلمنامه فیلم «دوران عاشقی» را مهسا محبعلی نوشته یا فیلم «چهل سالگی» او بر اساس رمانی با همین نام از ناهید طباطبایی است.
به گمانم این بیستوپنجمین جشنوارهای است که سعادت حضور در آن را پیدا میکنم! هیچگاه فراموش نمیکنم اولین سالی که رسما کارت اصحاب مطبوعات را کف دست منِ جوان هجدهساله گذاشتند و من هم نامردی نکردم و وقتی دیدم امکان تماشای راحت فیلمها را پیدا کردهام، یکنفس بیش از پنجاه فیلم بخش مسابقه و خارج از مسابقه سینمای ایران را تماشا کردم. آ
حقیقت این است که چارهای جز این نداریم. فیلمهای جشنوارهی ملّی فیلم فجر را باید دید. سالهاست هیچکس همهی فیلمهای جشنواره را نمیبیند؛ حتا آنها که میخواهند پنجدقیقه بعدِ شروع شدن فیلمی، یا حتا بعدِ تمام شدن تیتراژْ قیدِ دیدنش را بزنند، برای دیدن همهی فیلمها آماده نمیشوند.
بالاخره بعد از کشوقوسهای فراوان، اسامی ۲۲ فیلم بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر اعلام شد، فیلمهایی که نام سه کارگردان فیلماولی در بین آنها به چشم میخورد. کارگردانهای پیشکسوت هم هستند، از فریدون جیرانی تا کیومرث پوراحمد.
«ویلاییها» ساخته منیر قیدی فیلم خوبی بود، اما آنچه باعث شد از دید برخی از منتقدان و تماشاگران سینما تا این اندازه جلوه کند؛ چند دلیل درون متنی و برون متنی داشت. دلایل برون متنی اینکه فیلم اولی بود، آنهم توسط یک فیلمساز زن در حوزه سینمای جنگ
اصغر یوسفینژاد از لحاظ انتخاب ایدهی مرکزی در روایت خانه هوشمندانه عمل کرده است: جنازه پدری بنا به وصیتش باید به دانشگاه علوم پزشکی برده شود تا جسدش برای دانشجویان پزشکی تشریح شود، اما خانوادهاش مخالفند. در انتخاب فرم بصری هم خلاقیت یوسفینژاد قابل شناسایی است
یک بار دیگر به اواسط فصل زمستان و ماه بهمن و ایام دههی فجر رسیدیم. ضیافت برپا شده است و سینمادوستان و اهالی سینما از امروز دور هم جمع میشوند تا کارنامهی سال آیندهی سینمای ایران را با تمام غایبان بزرگش به تماشا بنشینند و شاهد رقابت فیلمهای انتخابی در بخشهای مختلف سیوپنجمین دورهی مهمترین رویداد سینمای ایران یعنی جشنواره فیلم فجر باشند.
اسامي فيلمهاي بخش مسابقه سي و دومين جشنواره فيلم فجر در حالي اعلام شد كه باز هم تعدادي كارگردان صاحب نام سينما، از حضور در اين گردونه رقابتي بازماندند. هيات انتخاب اين دوره از جشنواره كه به قدر كافي از نامهاي بزرگ محروم مانده است،
هر بار یک چهرهی شناختهشدهی تئاتری به سینما میآید همه منتظرند ببینند آیا مثل حمید سمندریان تکفیلمی شده و به تئاتر بازمیگردد یا مثل علی رفیعی گام بعدی را هم برمیدارد. آخرین نمونهی این جریان در جشنوارهی سیام حمید امجد بود که آزمایشگاهاش مورد توجه منتقدان قرار نگرفت و شباهتی هم به نمایشهای او نداشت.
اکتای براهنی، فرزند رضا براهنی، باوجود اینکه ١٦ سال در سینما حضور داشت، نخستین فیلم خود را با نام «پل خواب» امسال کارگردانی کرد. داستان فیلم براساس رمان معروف «جنایت و مکافات» داستایفسکی شکل گرفته.
هنگامه قاضياني وقتي براي نخستينبار در سال ٨٦ و براي فيلم «به همين سادگي»سيمرغ گرفت در صحبتهايش تاكيد كرد كه نسبت به ديگر بازيگران حاضر در جشنواره «ناشناخته» است. قاضياني كه در طول اين سالها همواره نقش «زن ايراني» را بازي كرده است