رفتن به محتوا رفتن به فوتر

نگاهی به رمان «جن نامه» اثر هوشنگ گلشیری

9 نظر

  • محمد حسین - ن
    ارسال شده 17 ژوئن 2011 در 12:40 ب.ظ

    من فکر می کنم نویسنده این مطلب یا کتاب را دقیقا نخوانده یا خواسته به هر قیمتی این کتاب عادی و درجه چهار – پنج را یک شاهکار جا بزند. چیزی که نویسنده این مقاله گفته است به هیچ وجه پایه علمی ندارد و صرفا خیالپردازی غیرعلمی است. هیچ رابطه ای بین کار گلشیری و آثار جویس نیست . در ضمن آقای مندنی پور در جایگاهی نیست که بتواند نقد کند.
    در یک کلام همین مطالب و نظیز انها در روزنامه های شرق و روزگار و فرهیختگان است که مردم را از نقد متنفر کرده است .

  • کتایون
    ارسال شده 18 ژوئن 2011 در 10:24 ب.ظ

    حقیقتش را بخواهید من دارم گیج می شوم از این نقد و نظر ها. کتاب ویران ابوتراب خسروی می شود شاهکار . لب بر تیغ و شمایل تاریک کاخ ها از سناپور می شود شاهکار ، کتاب های آقای مصطفی مستور می شوند شاهکار . پس چرا ادبیات ایران دایما در جا می زند؟ چرا نه ما داستانی توی آنهال می بینیم نه تکنیکی ؟ دوستان ! تا کی ریاکاری و ذغل ؟ پس فقط ……. نیستند که مزدور نشرها و بعضی نویسندگانند. قضیه خیلی از این حرف ها شورتر است .

  • مسافر
    ارسال شده 21 ژوئن 2011 در 5:41 ب.ظ

    “در ضمن آقای مندنی پور در جایگاهی نیست که بتواند نقد کند.” !!!
    خیلی ماهی آقا محمد حسین!
    یه داستان نویش مدرن که هم فکرش مدرن باشه هم فرم و زبان آثارش همین آقای مندنی پورن.

  • لیلا
    ارسال شده 22 ژوئن 2011 در 10:29 ق.ظ

    با احترام به همه دوستان، من هم جن نامه را اثر متوسطی می دانم. حتی متوسط رو به ضعیف . در باره آقای مندنی پور که همیشه برای شان احترام قائل بودم و چیزهایی از او یاد گرفتم باید بگویم که واقعا ایشان منتقد داستان نیستند و حتی در حد آقای محمدرضا گودرزی هم داستان کوتاه را نمی شناسند چه رسد به رمان. در مورد داستان های آقای مندنی پور – حتی اگر مدرن باشند – باید گفت که اثر شاخصی ندارد. البته کارهایش در مجموع از بقیه شاگردهای گلشیری مثل حسین سناپور و ابوتراب خسروی بهتر است اما از خانم روانی پایین تر است. این نظر من است و امیدوارم فردا یک «مسافر» دیگر پیدا نشود و سر دشنام را بکشد به من . ما بهتر است عادت کنیم به گوش دادن به نظر دیگران .

  • کامران
    ارسال شده 29 ژوئن 2011 در 12:21 ب.ظ

    مصاجبه نعمت نعمتی با یک روزنامه اهوازی مرا یاد مصاحبه گلشیری انداخت با روزنامه سلام . گلشیزی در آن مصاحبه گفته بود که بهترین نویسنده ایران است و در تمام تاریخ ایران هیچ کس به خوبی او داستان را نشناحته است . حالا نوب آقای نعمتی است که دکان باز کند .

  • دخو
    ارسال شده 29 ژوئن 2011 در 4:48 ب.ظ

    هرچه که هست این یک داستان رئال هستش و دوستانی که نقد دارند،در جستجوی درک شخصیتی نویسنده هستند و نه داستان .

  • مینو
    ارسال شده 29 ژوئن 2011 در 8:41 ب.ظ

    مهم نیست که داستان رئال است یا غیر رئال . مهم این است که فرم و قصه ضعیفند.

  • احمد افقهی
    ارسال شده 2 جولای 2011 در 3:52 ب.ظ

    توصیه اکید من این است که دوستان سعی کنند جن نامه را حتما بخوانند .آن چه درمقاله آقای قانون پرور آمده است البته بیشتر مدح و ثنای گلشیری است و تعریف و تمجید واینکه مثلا شاید بشود اولیس را با جن نامه مقایسه کرد !! ویا اینکه این اثر در سطح بهترین رمان های جهان است .به عبارتی ما با نوشته به عنوان نقد یا متنی برای معرفی اث روبرو نیستیم با مطلبی در مدح یک اثر و نویسنده اش مواجه هستیم .از نظر من به عنوان یک خواننده و نه منتقد جن نامه حداکثر یک رمان درجه است که البته شیوه نگارش آن خوب است وسبک گلشیری در این اثر هم خواندنی است.بعید میدانم اثری باشد که بعد ها هم ارزش کشف داشته باشد . اما بعنوان داستان زندگی هوشنگ گلشیری بر همه ادبیات دوستان واجب است که آن را ب خوانند .
    وقتی آقای قانون پرور می گوید در جن نامه مذهب شیعه بر همه جوانب زندگی مردمان سایه سنگین افکنده است من شک می کنم که ایشان کتاب را خوانده باشند .
    این زندگی گلشیری است ،محیطی که در آن بزرگ شده ، آدم هائی که بر او تاثیر گذاشته اند ، امیال،خواسته ها ، آرزو ها و نگاهش به بیرون .

  • محمد طاهر صادقي
    ارسال شده 6 جولای 2011 در 5:00 ب.ظ

    اثر زنده یاد گلشیری هر چند یک اتفاق در خور برای داستان ایران است اما نه می توان کاملا ان را رد کرد و نه کاملا تایید چون در این صورت همه درها را بسته ایم . داستان ایران دارد هنوز مرحله تجربه را می گذراند و شاید اگر سانسور و عوامل دیگر بگذارد در اینده بتوانیم به جایی برسیم . الان که خیلی عقبیم .

ارسال نظر

0.0/5